Vergelijkbare feesten


Ik heb enkele vergelijkbare feesten gevonden die in dezelfde periode vallen als het Mabonfeest. Het Zweedse Skördefest dat op het eiland Öland gevierd wordt is er daar één van. Hieronder vindt je de rest van mijn speurtocht....


Het Aziatische Midherfstfeest

Eind September (in 2015 op 27 sept.) viert men in Oost Azië het zeker drie­duizend jaar oude midherfst maan­feest. Men begon het al te vieren vanaf de Zhou-dynastie (10de eeuw - 256 voor nul). Toen werd het voor het eerst vermeld in de confucianistische boeken Riten van Zhou en Optekeningen over de riten.
Tijdens dit midherfst/maanfeest bekijkt en hangt men lampionnen op, bakt en eet men maancake, plant men een midherftsboom, houdt men draken­dansen en steekt men wierook aan voor de Maangodin Chang´e. Op de afbeelding hierboven zie je de Maangodin Chang´e die naar de maan vliegt. (Bron: Wikipedia)
In deze tijd loopt de zware arbeid van het hele jaar ten einde en nadert de dag waarop de laatste oogst wordt binnengehaald.
De meeste mensen vieren dit vreugdevolle feest met gevoelens van dankbaarheid jegens de Hemel (in de vorm van de Maangodin) en de Aarde (ge­sym­bo­li­seerd door de God van de Aarde).
Het voornaamste onderdeel van het Midherfstfeest is het eten van de maankoeken, die door hun ronde vorm de familiehereniging symboliseren. Wanneer het gebruik om maankoeken te eten is ontstaan, is niet meer na te gaan, maar het is op z'n laatst tijdens de Sung-dynastie (960-1279) begonnen.
Bij het Midherfstfeest hoort ook de ceremonie van het 'Maanoffer'.
Meestal zet men voor de opkomst van de maan op de binnenplaats een altaartafel klaar voor de maan, met daarop een offerande van vruchten en gewassen van het seizoen. Verder zet men er de maankoeken, snoep en kopjes thee bij, men brandt wierookstokjes en maakt buigingen in de richting van de maan.
Pas daarna mogen de maankoeken worden opgegeten. Als iemand uit de familie afwezig is, laat men iets voor hem over, als teken van het verlangen naar hereniging. (Bron: Beleven.org)
Het midherfst/maanfeest wordt ook in Nederland in Den Haag gevierd:   www.ChineesMaanfeestFestival.nl


Tsukimi

De volle maan in september wordt door Japanners beschouwd als de mooiste van het jaar. Dit komt omdat de maan dan het best te zien is door de relatieve positie van de aarde, de maan en de zon ten opzicht van elkaar. Er worden feestjes georganiseerd om gezamenlijk naar de maan te kijken.
In sommige gebieden gaat men met de boot een meer op om zo naar de maan te kijken. Het geheel noemt men tsukimi = maan kijken. (Bron: Beleven.org).
Het is een variatie van het hierboven beschreven Midherfst - maanfeest en gaat terug tot de Heianperiode (794 - 1185 na nul).
Als een Tsukimi traditie maakt men decoraties van Japans pampas gras (susuki) en eet men rijst dumplings genaamd Tsukimi dango om de schoonheid van de maan te vieren.
Er worden seizoensgebonden producten geofferd aan de maan voor een goede oogst. Zoete aard­appels worden aan de volle maan aangeboden, witte bonen of kastanjes aan de wassende maand de daarop volgende maand. De alternatieve namen van de vieringen zijn afgeleid van deze aanbiedingen: Imomeigetsu (letterlijk "aard­appel­oogst maan") en Mamemeigetsu ("bonenoogst maan") of Kurimeigetsu ("kastanjeoogst maan").
Het is tegenwoordig een populair feest in Japan, sommigen herhalen de activiteiten verschillende avonden na de volle maan. (Wikipedia).


Mehregan

Mehregan is het Perzische festival van de herfst. Het is een oud festival dat stamt uit het Zoroastrisch tijdperk en dus al voor de Islamitische periode gevierd werdt ter ere van Mehr of Mithra, de Godin die verantwoordelijk is voor vriendschap, genegenheid en liefde. Er waren in het oude Perzië (Iran) twee grote nationale feesten die beide gevierd werden tijdens een equinox: het Noroez feest rond 21 maart    (zie: http://Ostara.Jaarfeest.nu)
en het Mehregan feest rond 23 sep­tem­ber. Hoewel het dan nog steeds zomer lijkt markeert het Mehregan feest het begin van de herfst/winter periode.
Op deze dag vierde de oude Perzen en degenen die cultureel of politiek met hen verbonden waren het festival met muziek, speciale dansen en met het geven van cadeaus aan elkaar.
Men gebruikte een bordeaux gekleurde tafelkleed met daarop bloemen die als "eeuwige bloem" aangeduid werden en daaromheen andere bloemen. Er is heden ten dage niet veel bekend over deze "eeuwige bloem", sommige onderzoekers menen dat het om een bloem gaat die verschillende maanden per jaar in de knop is.
Hoewel het Noroez feest nog vollop gevierd wordt werd er aan het Mehregan feest minder aandacht besteed het afgelopen millennium. Na de overgang van het Zoroastrisme naar de Islam hebben veel tradities het overleeft en sommige werden verzwakt. Het Mehregan feest is een traditie die het nauwelijks overleeft heeft en de kennis hierover is schaars. Het wordt tegenwoordig vooral buiten Iran gevierd, zoals in Californië en Munchen in Duitsland. (Bron: GreenProphet.com & Wikipedia)


Michaëlsfeest

Het Katholieke Concilie van Mainz heeft in 813 na nul besloten dat 29 september een feestdag is voor de aartsengel Michaël en alle andere engelen. Tegenwoordig viert men met het Michaëlsfeest het oogstfeest, deze dag is de laatste dag dat men appelen plukken kan. Voor het Michaëlsfeest wordt het zogenaamde Michaëlsbrood gebakken. Men dankt de aartsengel Michaël voor de goede oogst zodat men de dorre en doodse wintermaanden door kan komen.
Ook het Zweede Skördefest is een Michaëls oogstfeest.
Engelen zoals de aartsengel Michaël komen we in alle religies tegen. Op de afbeelding zien we de gevleugelde oud Sumerische Godin Inanna, in India kennen we de Deva´s en ook de oud Romeinse en Griekse Goden worden vaak gevleugeld afgebeeld, zoals Cupido of de Godin Hebe op de afbeelding hiernaast.
Het Michaëlsfeest is een feest dat oorspronkelijk gewijd is aan alle engelen volgens het Katholieke Concilie van Mainz in 813 na nul.
Tegenwoordig zijn zowel de aartsengel Michaël als de andere engelen sterk op de achtergrond geraakt tijdens de feesten die op 29 september gevierd worden.
Zoals o.a. het Zweedse Skördefest zijn het meer oogstfeesten waarin de natuur en de rijke oogsten en de overvloed die deze gebracht hebben gevierd worden.
Wellicht zijn de rijke oogsten van deze periode wel de reden dat men met name de aartsengel Michaël aan dit feest heeft verbonden. Deze rijkdommen kunnen immers de draak in ons doen ontwaken die schatten verzameld en ze met niemand wil delen.
De draak is gebonden aan diens schat door hebzucht, aanzien, macht.
Het was de aartsengel Michaël die de draak had verslagen in de oude verhalen.
In de viering van het Michaëlsfeest door Antroposofen wordt o.a. symbolisch een draak verslagen. De werkelijke draak is hier hebzucht, niet willen delen, aanzien door geld, bezittingen, macht.

Dat sluit dan weer mooi aan bij het Mabonfeest: een oogstfeest waarin we de overvloed van de oogst met elkaar delen en we dankbaar zijn voor wat het afgelopen jaar ons opgeleverd heeft. Ik heb ergens gelezen dat hoe groter het Mabonfeest en we van de overvloedige oogst met elkaar delen, hoe beter we gezamenlijk door de donkere, onvruchtbare pediode van het jaar komen...


Martin Roek